قلبمان  لبریز  درد  است ای دریغ!  -  دستهامان سرد سرد است ای دریغ! صلح و آرامش از اینجا کوچ کرد  -   نوبت جنگ و نبرد است ای دریغ!ناله ی  فقر  از  خیابانها  بلند  -  این صدای دوره گرد است ای دریغ! سینه از  نامردمی­ها  خسته  شد  -  دوره­ ی فقدان مرد است ای دریغ!در خیابان دلت راندن خوش است   -   لیک طرح زوج و فرد است ای دریغ!چون  بهار  عمرمان  پاییز  شد؟  -  برگها خشکید و زرد است ای دریغ! ریسمان  دوستی­هامان  گسست -  راستی، تبعید و طرد است ای دریغ!نسبت  گردونه و  هستیِّ  ما   -   نسبت طوفان و گرد است ای دریغ!

 

سپاه دشمن در ایران می تازد...

شهر ها سقوط می کنند ...

شوش و بابل و استخر تسلیم شده اند ...

اسکندر برای فتح پارسه حرکت می کند...

 

ادامه مطلب

مهد فرهنگ و تمدن! پایتخت امپراطوری کوروش و داریوش و خشایار بزرگ اندیشه من،زیبا معشوقه من! زادگاه فردوسی و حافظ و مولوی و شاملو! عشق من برایم تو همه چیز هستی و بی تو زندگی برایم سرابی است هولناک! چگونه آسوده باشم و ببینم بر تو جفا شود،چگونه بیخیال باشم وببینم که دیوانی قصد کوچک کردن تو را داشته باشند،متلاطم می شوم هنگامی که ببینم یا بشنوم چشمی بد سوی تو نگاه کند. پارس و ماد و پارت را نادیده شمرند و اقوامی را بزرگ پندارند که بزرگی نکرده اند،اقوامی را جنگاور و تنومند پندارند که جز غارت و وحشی گری و شهوت پرستی خوی دیگری نداشته اند،آن هنگام که عرب در بیابانها آواره بود و از گرسنگی تلف می شد تو دارای درس و دانشگاه و فرهنگ بودی،آن دم که مرد رومی برای زنی برادر خویش را می کشت تو لوح حقوق بشر را نگاشته بودی،آن دم که مصریان سنگ و چوب را می پرستیدند و برای سنگی بی جان قربانی می کردند ملت تو به درگاه خدا نماز می خواند..... اینک عده ای پست و خود فروخته تو را به سخره گرفته اند،خلیج فارس تو را که نامش این بوده را عرب نامیده اند و برای خاک تو کیسه دوخته اند،تو را عرب خوانده اند آنانی که از نان تو شکم سیر می کنند و بی تو شب را صبح رساندن نتوانند،حتی برای بازی و سرگرمی نام تو را پاک کرده اند و خویش را خدای زمین! سخت شرمگینم که نام بزرگ تو را کنار نامهایی آورده ام که قیاسشان با تو گناهی است نابخشودنی،ببخش مرا ایران من،عشق بزرگ من همه بوم ایـران تو ویـــران شــمـــر / کــنام پـلــنگان و شــیــران شــمــر پـــــر از درد دیـــــــدم دل پارســـــا / که اندر جـــهــان دیـــو بــد پادشـــاه نــــمانــیــم کـیـن بوم ویــران کنند / هــمــی غــارت از شــهـر ایران کنند نـــــخوانـنـد بر ما کــــسـی آفــرین / چـــو ویـــران بود بوم ایـــران زمـــین دریغ است ایران که ویـــران شـــود / کـــنــام پــلنــگان و شــیران شـــود همه سربه سر تن به کشتن دهیم / از آن به که ایران به دشمن دهیم چو ایـــران مبـــــاشد تــــن من مباد / در این مرز و بوم زنده یک تن مباد